Για να είμαι ειλικρινής άλλα περιμένα. Ήταν σα να έβλεπα τα Σύνορα της αγάπης με την Τουρκάλα και τον Έλληνα. Κι εννοώ τις εσωτερικές έριδες της οικογένειας, τους καυγάδες και τις αντιζηλίες. Προσπερνώ όμως την πρώτη εντύπωση και μπορώ να πω ότι κρύβει αρκετά στοιχεία μέσα του για την κουλτούρα του Ιράν. Έχει αστείες στιγμές, έχει διεξοδική ανάλυση προσωπικοτήτων καθημερινών και όμως τόσο κωμικών. Μου έκανε εντύπωση που γυρίστηκε και σε σειρά για την ιρανική τηλεόραση. Σαν μυθιστόρημα δε μου έκανε κλικ. Με εντυπωσίασε όμως ξαναλέω ο πλούτος των πληροφοριών και η φωτογράφιση των εθίμων και των ηθών μιας καθημερινής ιρανικης κοινωνίας εν όψει του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Αξίζει να διαβαστεί.